زیغ (ریشه)
ریشه «زیغ» (ZYĠ)؛ انحراف از حق. این ریشه 9 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
زيغ: انحراف از حق. راغب ميگويد: الميل عن الاستقامة. طبرسى و ابن اثير و صحاح و قاموس آنرا مطلق ميل گفتهاند. ولى در قرآن همواره در ميل مخصوص كه ميل از حق باشد بكار رفته است على هذا قول راغب اصح است.
«فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ...» آل عمران: 7. آنانكه در قلوبشان انحرافى است بمتشابه آن ميچسبند. «ما زاغَ الْبَصَرُ وَ ما طَغى» نجم: 17. چشم آنحضرت منحرف نشد آنچه ديد واقعيت بود (قاموس قرآن، ج3، ص194).
ساخت‌های صرفی در قرآن
زاغَ (فعل مجرد): 6 بار
اَزاغَ (فعل باب افعال): 2 بار
زَیغ (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | زاغَ | زاغَ | زاغَ | زيغ: انحراف از حق | قاموس قرآن، ج3، ص: 194 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *zawaɣ- | زوغ | 'deviate' | 'منحرف شدن' | ||
| عربی | zwɣ u,1,33 | زوغ ُ\ | ||||