حیر (حیران)

ریشه «حیر» (ḤYR)؛ حیران، سرگردان. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

حيران: سرگردان. وَ نُرَدُّ عَلى‏ أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّياطِينُ فِي الْأَرْضِ‏ حَيْرانَ‏ انعام: 71 (قاموس قرآن، ج2، ص206).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَیران (صفت مشبهه): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن حَیران حَیران حَیران حيران: سرگردان قاموس قرآن، ج‏2، ص: 206
آفروآسیایی *ḥawVr- حور move away, depart, go; go and come back دور شدن، جدا شدن، رفتن؛ رفتن و برگشتن
سامی *ḥVwVr- حور 'return' 1, 'go, depart' 2 'برگشتن، رفتن، جدا شدن
گعز ḥora حُرَ 'go, proceed, depart' "رفتن، ادامه دادن (به رفتن پس از توقف)، جدا شدن"
عربی ḥwr حور 'return' 'برگشتن'

منابع

حیر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2