حلقوم (ریشه)

ریشه «حلقوم» (Ḥulqūm)؛ گلو. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

حلقوم: گلو. در اقرب گويد: حُلْقُوم بمعنى حلق است واو و ميم بر آن اضافه شده. فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ‏ الْحُلْقُومَ‏ وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ‏ واقعه: 83 پس چرا وقتى جان بگلو رسيد و شما در آنوقت نظاره ميكنيد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن بكار رفته است (قاموس قرآن، ج2، ص166).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حُلقوم (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن حُلقوم حُلقوم حُلقوم حلقوم: گلو- فَلَوْ لا إِذا بَلَغَتِ‏ الْحُلْقُومَ‏ وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ‏ واقعه: 83 قاموس قرآن، ج‏2، ص: 166
آفروآسیایی
سامی *ḥalḳ-, *ḥalḳū/um- حلق Adam's apple, throat سیب آدم، گلو
اکدی (?) *a/elī/āḳu in līḳ (laḳ, aliḳ, elaḳ) pî َ/ِلِ/َقُ ِن لِق (لَق\ َلِق\ ِلَق) فِ 'palate' OB on "کام" [CAD l 205], [AHw 555] (lit. "the l. of the mouth")
اگاریتی (?) ḥlḳ حلق 'parte, miembro' بخش، عضو [DLU 176].
گعز ḥǝlḳ حلق 'throat, gullet, palate' "گلو، حلق، کام" [LGz 230]
مهری ḥǝlḳǝmūt حلقمُت 'Adam's apple'  'circle, ring' JM 178 < Arb? 'سیب آدم' «دایره، حلقه» [JM 179]; cf. ḥewḳāt
جبالی ḥalḳũt (<*ḥalḳum-t) do. حَلقُت (\حَلقُم-ت)  'circle, ring' in "دایره، حلقه" [JJ 110]; cf.[JJ 110] <Arb?
حرصوصی ḥelḳemōt do. حِلقِمُت  'circle, ring' <Arb? "دایره، حلقه" < عربی؟ [JH 59]; ḥewḳāt
سقطری QALAN-V ḥɛlḳɔ̄́moh حِلقُ́مُه 'pomme d'Adam'  'gorge, pomme d'Adam' سیب آدم، گلو [SSL 3 95], QADHUB ḥalḳámoh
عربی ḥalḳ- حَلق- 'gosier, gorge'  'gorge' گلو [BK 1 481]; ḥalḳūm-

منابع

حلق (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2