حفف (ریشه)
ریشه «حفف» (ḤFF)؛ احاطه کردن. این ریشه 2 بار در قرآن آمده است.
معنای لغوی
حفف: حفّ. احاطه كردن در مجمع گويد: «حَفَ الْقَوْمُ بِالشَّيْءِ: اطافوا به» و دو جانب شىء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن شىء را احاطه كردهاند. جَعَلْنا لِأَحَدِهِما جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنابٍ وَ حَفَفْناهُما بِنَخْلٍ (كهف: 32) براى يكى از آندو دو باغ از تاك داديم و آندو را بنخل احاطه كرديم (قاموس قرآن، ج2، ص156).
ساخت‌های صرفی در قرآن
حَفَفَ (فعل مجرد): 1 بار
حافّ (اسم فاعل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حَفَفَ | حَفَفَ | حَفَفَ | حفف: حفّ. احاطه كردن | قاموس قرآن، ج2، ص: 156 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ḥapp- | حفف | 'bank' | کنار- ساحل- حاشیه | ||
| عبری | ḥōp | حُف | ||||
| عربی | ḥāfā-t- | حَفَ-ت- | ||||