بهل (ریشه)

ریشه «بهل» (BHL)؛ ابتهال به معنای نفرین کردن است. این ریشه تنها 1 بار در قرآن به‌کار رفته است.

معنای لغوی

بَهل: تضرّع. «ثُمَ‏ نَبْتَهِلْ‏ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ» (آل عمران: 61) سپس تضرّع كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم (قاموس قرآن، ج1، ص239).

ساخت‌های صرفی در قرآن

اِبتَهَلَ (فعل باب افتعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن اِبتَهَلَ اِبتَهَلَ اِبتَهَلَ بَهل: تضرّع قاموس قرآن، ج‏1، ص: 239
آفروآسیایی *bihal- بهل emphatic speech سخنرانی تاکیدی
سامی *bVhVl- بهل curse, pray, implore, speak, say نفرین کردن، دعا کردن، التماس کردن، صحبت کردن، گفتن
اکدی baʔāl- bâl- بَءَل- بَل- 'beseech, pray' التماس، دعا کردن
عبری bhl (nif.) بهل (انفعال) 'be frightened' "ترسان بودن"
آرامی یهودی bihel بِهِل 'frighten' "ترساندن"
مهری behl-īt بِهل-ِت 'word, thing' "کلمه، چیز"
حرصوصی behel-ēt بِهِل-ِت 'word, thing' "کلمه، چیز"
عربی bhl بهل 'promounce a curse', VIII 'implore, beseech' "نفرین را اعلام کردن"، التماس

منابع

بهل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2