بغل (ریشه)

ریشه «بغل» (BĠL)؛ استر. این کلمه تنها 1 بار و به‌صورت جمع «بِغال» آمده است.

معنای لغوی

بَغل: أستر. جمع آن در قرآن بغال آمده‏ «وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ‏ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها وَ زِينَةً» نحل: 8 بغل حيوانى است اهلى پدرش الاغ و مادرش اسب است (اقرب الموارد) (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 207).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بِغال (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن بِغال بِغال بِغال بَغل: أستر قاموس قرآن، ج‏1، ص: 207
آفروآسیایی *baQil- mule قاطر
سامی *baɣ/ḳl- بغل mule قاطر
عربی جنوبی Sab. bɣl بغل 'mule' "قاطر" [SD 27]. // Hapax in R 4146/5 hḳnyw ... bɣlm lbɣlh[mw]
گعز baḳl بَقل 'mule' "قاطر" [LGz. 101].
مهری baɣlēt بَغلِت 'Maultier' قاطر [Müller Harsūsi 53] (apud Hein).
حرصوصی beɣelēt بِغِلِت 'mule' "قاطر" [JH 16].
عربی baɣl-, fem. baɣal-at- بَغل-\  بَغَل-َت- 'mule' "قاطر" [BK 1 146], [LA XI 60], baɣɣāl-

منابع

بغل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2