ابب (ریشه)
ریشه «أبّ» (ˀabb)؛ چراگاه، گیاه، سبزه. این واژه تنها یک بار و در آیه 31 سوره عبس آمده است.
معنای لغوی
أَبّ: (بتشديد باء) چراگاه. در مفردات راغب و نهايه ابن اثیر چنین آمده: چراگاهى كه براى چريدن و چيدن آماده است. این واژه تنها در آیه «وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا» (عبس/31) آمده است (قاموس قرآن، ج1، ص1).
ساخت‌های صرفی در قرآن
أبّاً (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه | آوانگاری | معنا | ارجاع | ||
| فارسی | بین‌المللی | فارسی | انگلیسی | |||
| آفروآسیایی باستان | *ˀabaw | اَبَو | گیاه | plant | Orel, 2 (No. 6) | |
| سامی باستان | *ˀab, *ˀabaw | اَب، اَبَو | نیلوفر آبی | water lily | ||
| عبری | אֵב | اِب | ēb | تازگی، گیاه تازه | freshness, fresh green | Gesenius, 1 |
| آرامی | אִנְבָּא | اِنبا | inbā | میوه، محصول | fruit, produce | Jastrow, 80 |
| سریانی | ܐܒܐ، ܐܢܒܐ | اِبا، اِنبا | ebā, enbā | محصول زمین، میوه | the produce of the earth, esp. fruit | PayneSmith, 2 |
| اکدی/آشوری | abābu
inbu |
اَبابو
اینبو |
جنگل
میوه، گُل |
forest
fruit, flower |
Black, 1; 129 | |
| عربی | أبّ | گیاه، سبزه، چراگاه | Herbage, grass, pasture | مشکور، ج1، ص1 | ||