قدو (ریشه)
ریشه «قدو» (QDW)؛ پیروی کردن، قائد و رهبر گرفتن. این ریشه 2 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
قدو: اقتداء بمعنى پيروى كردن است أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ انعام: 90. قرائت مشهور «اقْتَدِهْ» بسكونها است و آن هاء سكت ميباشد يعنى آن پيامبران كسانىاند كه خدا هدايتشان كرده تو از هدايت آنها پيروى كن نميفرمايد از آنها پيروى كن
إِنَّا وَجَدْنا آباءَنا عَلى أُمَّةٍ وَ إِنَّا عَلى آثارِهِمْ مُقْتَدُونَ زخرف: 23. ما پدرانمان را بر دينى يافتهايم و ما بر آثار آنها پيرويم از اين ماده فقط دو كلمه فوق در قرآن مجيد آمده است (قاموس قرآن، ج5، ص259).
ساخت‌های صرفی در قرآن
اِقتَدَیَ (فعل باب افتعال): 1 بار
مُقتَدِی (اسم فاعل، باب افتعال): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | اِقتَدَیَ | اِقتَدَیَ | اِقتَدَیَ | قدو: اقتداء بمعنى پيروى كردن است أُولئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ انعام: 90 | قاموس قرآن، ج5، ص: 259 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ḳaʔid- | قءد | 'chief' | 'رئیس' | ||
| عربی | ḳaʔid- | قَءِد- | ||||