غبر (غبار)
ریشه «غبر» (ĠBR)؛ گرد و غبار. این ریشه در این معنا تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ عبس: 40. «غبره» بمعنى غبار است راغب گويد: غبره غبارى است كه بر روى چيزى نشيند و آنچه برنگ غبار باشد. ظاهرا مراد از آيه گرفتگى و غمگينى رويهاست نه اينكه بر آنها و غمگينى رويهاست نه اينكه بر آنها غبار نشسته است (قاموس قرآن، ج5، ص87).
ساخت‌های صرفی در قرآن
غَبَرَة (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | غَبَرَة | غَبَرَة | غَبَرَة | گرد و غبار | قاموس قرآن، ج5، ص: 87 | |
| آفروآسیایی | *ɣabur- | غبر | dust | گرد و خاک | ||
| سامی | *ɣabar- | غبر | 'dust' | گرد و غبار' | ||
| حرصوصی | ʁebār | غِبَر | ||||
| عربی | ɣabar-at-, ɣubār-, ɣubr-at- | غَبَر-َت-\ غُبَر-\ غُبر-َت- |