عرج (لَنگ)
ریشه «عرج» (ˁRǦ)؛ لنگ، شَل. این واژه در این معنا تنها دو بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
عَرَج (بر وزن فرس) آنست كه يكى از دو پا از ديگرى بلند باشد و يا بيكى آسيبى برسد و شخص را لنگ كند اگر خلقتى باشد بشخص اعرج گويند و اگر عارضى باشد عارج (اقرب) «لَيْسَ عَلَى الْأَعْمى حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ ...» نور: 61. بر نابينا و لنگ حرجى نيست. اعرج دو بار در قرآن آمده: نور 61- فتح: 17.
(قاموس قرآن، ج4، ص313).
ساخت‌های صرفی در قرآن
اَعرَج (صفت اَفعَل): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | اَعرَج | اَعرَج | اَعرَج | لنگی- آسیب در پاها | قاموس قرآن، ج4، ص: 313 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ʕVrag- | عرج | 'be lame' | "لنگ بودن" | ||
| عربی | ʕrg | عرج | ||||