شرب (ریشه)
ریشه «شرب» (ŠRB)؛ نوشیدن. این ریشه 39 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شُرب: (بر وزن قفل) نوشيدن. راغب گويد: آن نوشيدن هر مايع است آب باشد يا غير آن. فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ واقعة: 55. مىنوشند مثل نوشيدن شتر عطشان.
شِرب (بر وزن علم) حصّه آب هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ شعراء: 155. وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ قمر: 28. آگاهشان كن كه آب ميان مردم و ناقه مقسوم است هر حصّه حاضر شده است يعنى صاحبش از مردم يا ناقه دو آن حاضر ميشود.
شراب: نوشيدنى. يَدْعُونَ فِيها بِفاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَ شَرابٍ ص: 51. أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً لَكُمْ مِنْهُ شَرابٌ نحل: 10 (قاموس قرآن، ج4، ص12).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شَرِبَ (فعل مجرد): 15 بار
أَشرَبَ (فعل باب افعال، مجهول): 1 بار
شارِب (اسم فاعل): 5 بار
شِرب (اسم): 3 بار
شُرب (مصدر): 1 بار
شَراب (اسم): 11 بار
مَشرَب (اسم مکان): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شَرِبَ | شَرِبَ | شَرِبَ | شرب: نوشيدن | قاموس قرآن، ج4، ص: 12 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ŝrb | شرب | to drink, swallow, suck | نوشیدن، بلعیدن، مکیدن | ||
| عربی | šrb | شرب | ||||
نیز رجوع کنید: سرف (ریشه)