سوط (ریشه)

نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۲ توسط Tabasi (بحث | مشارکت‌ها) (←‏ریشه‌شناسی)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «سوط» (SWṬ)؛ شلاق. این واژه تنها یک مرتبه در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

سوط: شلاق كه از پوست بافند. اصل آن بمعنى آميختن است و علّت اين تسميه آنست كه تارهاى شلاق بهم آميخته و مخلوط است (راغب) سوط بمعنى نصيب و شدّت نيز آمده است‏ «فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ‏ سَوْطَ عَذابٍ» فجر: 13. گوئى بملاحظه پى در پى بودن عذاب «صب» آمده است‏ (قاموس قرآن، ج3، ص352).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سَوط (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن سَوط سَوط سَوط سوط: شلاق كه از پوست بافند قاموس قرآن، ج‏3، ص: 352
آفروآسیایی *sVṭ- سط go, come, stride رفتن، آمدن، قدم زدن
سامی *šVṭVw- شطو 'make large steps' "گام های بزرگ برداشتن"
عربی sṭw سطو

ارتباط داده ها با واژه مشخص نیست.

منابع

سوط (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2