سنۀ (سال)
ریشه «سَنَۀ» (sana-t)؛ سال. این واژه 19 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
سَنَة: سال. «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً» عنكبوت: 14. جمع آن در قرآن سنون است. «فَضَرَبْنا عَلَى آذانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَداً» كهف: 11.
(قاموس قرآن، ج3، ص344).
ساخت‌های صرفی در قرآن
سَنَة (اسم): 19 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سَنَة | سَنَة | سَنَة | سَنَة: سال | قاموس قرآن، ج3، ص: 344 | |
| آفروآسیایی | *san- | سن | year | سال | ||
| سامی | *šan- | شن | 'year' | "سال" | ||
| اکدی | šattu | شَتتُ | ||||
| اگاریتی | šnt | شنت | ||||
| عبری | šanā | شَنَ | ||||
| سریانی | šatt- | شَتت- | ||||
| مهری | senēt | سِنِت | ||||
| حرصوصی | senet | سِنِت | ||||
| سقطری | sanah | سَنَه | ||||
| عربی | san-at- | سَن-َت- |