سحق (ریشه)
ریشه «سحق» (SḤQ)؛ شکستن، خرد کردن. این ریشه 2 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
سحق: (بضمّ س) دورى و بفتح آن بشدّت كوبيدن و از بين بردن است در اقرب گويد «سَحَقَهُ سَحْقاً: دَقَّهُ أَشَدَّ الدَّقِّ». صحاح گويد: «السُّحْقُ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11 (قاموس قرآن، ج3، ص240).
ساخت‌های صرفی در قرآن
سُحق (اسم): 1 بار
سَحیق (صفت فعیل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سُحق | سُحق | سُحق | السُّحْقُ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11. | قاموس قرآن، ج3، ص: 240 | |
| آفروآسیایی | *cVḥaḳ- | سحق | cut, break | بریدن، شکستن | ||
| سامی | *sVḥaḳ- | سحق | 'break, crush' | "شکستن، خرد کردن" | ||
| اکدی | s/zâqu | س/زَقُ | ||||
| مهری | seḥaq | سِحَق | ||||
| جبالی | sḥaḳ | سحَق | ||||
| حرصوصی | seḥaq | سِحَق | ||||
| عربی | sḥq | سحق | ||||