خلل (میان)
ریشه «خلل» (H̬LL)؛ میان، بین. این ریشه در این معنا 7 بار به کار رفته است.
معنای لغوی
خَلَل: گشادگى ميان دو چيز. جمع آن خلال است (مفردات- مجمع) فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ نور: 43 مىبينى باران را كه از ميان ابرها خارج ميشود (قاموس قرآن، ج2، ص296).
ساخت‌های صرفی در قرآن
خِلال (حرف): 7 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | خِلال | خِلال | خِلال | خلل: گشادگى ميان دو چيز | قاموس قرآن، ج2، ص: 296 | |
| آفروآسیایی | *ḫVwVl- | خول | road | جاده | ||
| سامی | *ḫVwVl- | خول | 'way' | 'مسیر' | ||
| اکدی | ḫūlu | خُلُ | ||||