حیل (حیله)

نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)

ریشه «حیل» (ḤYL)؛ چاره، حیله. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

حيلة بمعنى چاره است كه شخص در تدبير كارش بآن منتقل ميشود و آن يكنوع تغيّر و انفصال از حال اوّلى است‏ لا يَسْتَطِيعُونَ‏ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا نساء: 98 نه بعلاجى قادراند و نه براهى راه مييابند (قاموس قرآن، ج2، ص203).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حِیلَة (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن حِیلَة حِیلَة حِیلَة حيلة بمعنى چاره است كه شخص در تدبير كارش بآن منتقل ميشود و آن يكنوع تغيّر و انفصال از حال اوّلى است‏ لا يَسْتَطِيعُونَ‏ حِيلَةً وَ لا يَهْتَدُونَ سَبِيلًا نساء: 98 نه بعلاجى قادراند و نه براهى راه مييابند. قاموس قرآن، ج‏2، ص: 203
آفروآسیایی *ḥul- حل untie باز کردن (گره)
آفروآسیایی *ḥal-/*ḥil- حل go رفتن
سامی *ḥul- حل 'untie' باز کردن (گره)
سامی *ḥul- حل 'untie' باز کردن (گره)
عربی ḥll حلل

منابع

حیل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2