جوو (ریشه)
ریشه «جوو» (ǦWW)؛ هوا. این ریشه تنها 1 بار در قرآن آمده است.
معنای لغوی
جوّ: هوا. (مفردات) أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ (نحل: 79). آيا نگاه نكردهاند بپرندگان كه در فضاى آسمان مسخّرند (قاموس قرآن، ج2، ص90).
ساخت‌های صرفی در قرآن
جَوّ (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | جَوّ | جَوّ | جَوّ | جوّ: هوا- أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ نحل: 79 | قاموس قرآن، ج2، ص: 90 | |
| آفروآسیایی | *gaʔ- | جء | rise | بالا آمدن | ||
| سامی | *gVʔVy- | جءی | 'rise' 1, 'be high' 2 | "بالا" 1، "بالا بودن" 2 | ||
| عبری | gʔy 1 | جءی | ||||
| آرامی | gǝʔa 2 | جءَ | ||||