ثوی (ریشه)
ریشه «ثوی» (T̠WY)؛ اقامت داشتن، مکان گزیدن. این ریشه جمعا 14 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
ثوى: ثواء: اقامت. وَ ما كُنْتَ ثاوِياً فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ... (قصص: 45). در اهل مدين مقيم نبودهاى. مثوى: اقامتگاه. قالَ النَّارُ مَثْواكُمْ (انعام: 128). گفت آتش اقامتگاه شماست (قاموس قرآن، ج1، ص322).
ساخت‌های صرفی در قرآن
ثاوِی (اسم فاعل): 1 بار
مَثوَی (اسم مکان): 13 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | ثاوِی | ثاوِی | ثاوِی | ثوى: ثواء: اقامت | قاموس قرآن، ج1، ص: 322 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *t_away- | ثوی | 'stop (v.)' | "توقف کردن" | ||
| عربی | t_wy i | ثوی -ِ | ||||