رمم (ریشه)
ریشه «رمم» (RMM)؛ پوسیده، فرسوده. این ریشه 2 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
رميم: استخوان پوسيده. «مَنْ يُحْيِ الْعِظامَ وَ هِيَ رَمِيمٌ» يس: 78 (قاموس قرآن، ج3، ص124).
ساخت‌های صرفی در قرآن
رَمیم (صفت فعیل): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | رَمیم | رَمیم | رَمیم | رميم: استخوان پوسيده | قاموس قرآن، ج3، ص: 123 | |
| آفروآسیایی | *rVm- | رم | be bad, be rotten | بد بودن، فاسد بودن | ||
| سامی | *rim- | رِم | 'be rotten (of bones)' 1, 'be worn, be frayed' 2 | پوسیده بودن (استخوان ها)' 1, 'فرسوده شدن, ساییده شدن' 2 | ||
| عبری | rmm 1 | رمم | ||||
| مهری | rem 2 | رِم | ||||
| حرصوصی | rem 2 | رِم | ||||
| عربی | rmm | رمم | ||||