رمح (ریشه)
ریشه «رمح» (RMḤ)؛ نیزه. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
رمح: بضم (ر) نيزه. جمع آن رِمَاح و أَرْمَاح است (اقرب) «لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْدِيكُمْ وَ رِماحُكُمْ ...» مائده: 94. خدا حتما شما را با چيزى از صيد امتحان ميكند كه دستها و نيزههاى شما بآن ميرسد. اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد يافته است (قاموس قرآن، ج3، ص122).
ساخت‌های صرفی در قرآن
رِماح (جمع رُمح): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | رِماح | رِماح | رِماح | رمح: بضم (ر) نيزه | قاموس قرآن، ج3، ص: 122 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *rVmaḥ- | رمح | 'strike (with a spear)' | ضربه زدن (با نیزه) | ||
| عربی | rmḥ a,1 | رمح َ\ | ||||