خبز (ریشه)
ریشه «خُبز» (H̬ubz)؛ نان. این واژه تنها 1 بار در قرآن به‌کار رفته است.
معنای لغوی
خبز: نان. وَ قالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزاً يوسف: 36 و ديگرى گفت من خودم را مىبينم كه بالاى سرم نان حمل ميكنم. اين لفظ تنها يكبار در قرآن يافت ميشود (قاموس قرآن، ج2، ص221).
ساخت‌های صرفی در قرآن
خُبز (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | خُبز | خُبز | خُبز | خبز: نان | قاموس قرآن، ج2، ص: 221 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ḫubVz- | خبز | 'bread' | 'نان' | ||
| گعز | h_ǝbǝst | خبست | ||||
| مهری | h_abz | خَبز | ||||
| حرصوصی | h_abz | خَبز | ||||
| عربی | ḫubz- | خُبز- |