حیر (حیران)
ریشه «حیر» (ḤYR)؛ حیران، سرگردان. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
حيران: سرگردان. وَ نُرَدُّ عَلى أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّياطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرانَ انعام: 71 (قاموس قرآن، ج2، ص206).
ساخت‌های صرفی در قرآن
حَیران (صفت مشبهه): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حَیران | حَیران | حَیران | حيران: سرگردان | قاموس قرآن، ج2، ص: 206 | |
| آفروآسیایی | *ḥawVr- | حور | move away, depart, go; go and come back | دور شدن، جدا شدن، رفتن؛ رفتن و برگشتن | ||
| سامی | *ḥVwVr- | حور | 'return' 1, 'go, depart' 2 | 'برگشتن، رفتن، جدا شدن | ||
| گعز | ḥora | حُرَ | 'go, proceed, depart' | "رفتن، ادامه دادن (به رفتن پس از توقف)، جدا شدن" | ||
| عربی | ḥwr | حور | 'return' | 'برگشتن' | ||