بیع (ریشه)
ریشه «بیع» (BYˁ)؛ مبادله، خرید و فروش؛ بیعت کردن. این ریشه و مشتقاتش 14 بار در قرآن کریم آمده است. گفتنی است واژه «بِیَع» که جمع بیعۀ به‌معنای صومعه است، سریانی بوده و با بیضه عربی در ارتباط است (صومعه‌های مسیحیان دارای گنبدهایی تخم‌مرغی شکل بوده است).
معنای لغوی
بيع: فروختن. راغب در مفردات گويد: بيع دادن جنس و اخذ قيمت و شراء دادن قيمت و گرفتن جنس است. «وَ أَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا» (بقره: 275) (قاموس قرآن، ج1، ص253).
ساخت‌های صرفی در قرآن
بایَعَ (فعل باب مفاعله): 6 بار
تَبایَعَ (مفعل با تفاعل): 1 بار
بَیع (اسم): 7 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | بایَعَ | بایَعَ | بایَعَ | بيع: فروختن | قاموس قرآن، ج1، ص: 253 | |
| آفروآسیایی | *bayVʕ- | بیع | trade | تجارت | ||
| سامی | *bVyVʕ- | بیع | 'sell' | "فروش" | ||
| عربی | byʕ | بیع |