انم (ریشه)
ریشه «انم» (ˀNM)؛ خلق، جن و انس. از این ریشه، واژه «أنام» تنها یک بار در قرآن کاربرد یافته است.
معنای لغوی
اَنَام: خلق. جنّ و انس. مطلق خلق اعمّ از جنّ و انس (قاموس) «وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ» (رحمن: 10). در مجمع البيان، انسانها معنى كرده و در كشاف مطلق آنچه در روى زمين از جنبندگان است، گفته. ناگفته نماند اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده و چون سوره رحمن در باره جنّ و انس است، احتمال قوى آنست كه مطلق جنّ و انس مراد باشد (قاموس قرآن، ج1، ص133).
ساخت‌های صرفی در قرآن
أنام (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | أنام | أنام | أنام | أَنَام: خلق- «وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ» رحمن: 10 | قاموس قرآن، ج1، ص: 133 | |
| آفروآسیایی | *nam- | نم | man | مرد | ||
| سامی | *ʔanp- | ءنف | nose
face |
بینی
چهره |
||
منابع
انم (واژگان)