ذمم (ریشه)

ریشه «ذمم» (D̠MM)؛ نکوهش، سرزنش. این ریشه 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ذمّ: نكوهش. خلاف مدح. در اقرب گويد: ذمّ خلاف مدح و عيب است. و آن مصدر و اسم هر دو بكار رفته است‏ «لا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا» اسراء: 22 يعنى با خدا معبود ديگرى مگير و گرنه نكوهيده و خوار گردى. «مذموم» سه بار در قرآن آمده است: اسراء: 22، 18 قلم: 49 (قاموس قرآن، ج3، ص23).

ساخت‌های صرفی در قرآن

مَذموم (اسم مفعول): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	مَذموم	مَذموم	مَذموم	ذمّ: نكوهش		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 23
آفروآسیایی	*ǯam-	ذم	ask	پرسیدن
سامی	*zVyam-	زیم	'interrupt'	(انديشه يا سخن و غيره را) قطع كردن ، گسيختن ، ميان حرف كسي دويدن ، گسستن
عربی	zym	زیم

داده‌های ریشه‌شناسی، اندک و مشکوک هستند.

منابع

ذمم (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2