وصب (ریشه)
ریشه «وصب» (WṢB)؛ ؟؟ . این ریشه تنها دو بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
وصب: وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ. دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ صافات: 8 و 9. وصوب بمعنى ثبوت و دوام است «وصب الشّىء وصوبا: دام و ثبت» يعنى شياطين از هر طرف زده ميشوند تا مطرود گردند و براى آنهاست عذاب دائم. وَ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَهُ الدِّينُ واصِباً أَ فَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ نحل: 52. دين بمعنى طاعت و بندگى است يعنى اطاعت و بندگى بطور هميشه براى اوست و نبايد جز او را بپرستيد. آنچه در آسمانها و زمين است ملك اوست و بندگى هميشه براى اوست آيا از غير خدا ميترسيد و پرهيز ميكنيد؟! اين لفظ فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است (قاموس قرآن، ج7، ص221).
ساخت‌های صرفی در قرآن
واصِب (اسم فاعل): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | واصِب | واصِب | واصِب | وصوب بمعنى ثبوت و دوام است | قاموس قرآن، ج7، ص: 221 | |
| آفروآسیایی | *c̣VbVb- | صبب | throw | پرت كردن | ||
| سامی | *ṣVbub- | صبب | 'pour, throw' | "ریختن، پرتاب" | ||
| عربی | ṣbb u,1 | صبب ُ\ | ||||
ارتباط ریشه «وصب» با «صب» (ریختن) ؟؟