وشئ (شِیَۀ)
ریشه «وشئ» (WŠˀ)؛ لکه، تیرگی. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شية: وَ لا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لا شِيَةَ فِيها بقره: 71. شيه: نشان و رنگى است در حيوان مخالف رنگ اصليش. در مصباح گويد شيه بمعنى علامت، اصل آن وشى و آن در رنگهاى چهار پايان سياه است در سفيد يا بالعكس. ولى قيد سياه و سفيد بىجاست زيرا بقره بنى اسرائيل زرد يكدست بود در مجمع فرمود: آن رنگى است مخالف رنگ عمومى شىء يعنى: آنگاو زمين را شخم نميكند، از عيوب سلامت است و يكرنگ است و خال ندارد اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است (قاموس قرآن، ج7، ص221).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شِیَة (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شِیَة | شِیَة | شِیَة | شيه: نشان و رنگى است در حيوان مخالف رنگ اصليش. | قاموس قرآن، ج7، ص: 220 | |
| آفروآسیایی | *wuĉVʔ- | وشء | darkness | تاریکی | ||
| سامی | ||||||