نکف (ریشه)
ریشه «نکف» (NKF)؛ شقیقه، امتناع کردن (از روی تکبّر). این ریشه تنها در باب استفعال (استنکاف) و 3 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
نكف: نكف و استنكاف بمعنى ابا و امتناع است لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِلَّهِ نساء: 172. مسيح هرگز امتناع نميكند از اينكه خدا را بنده باشد ايضا آيه 173. از همين سوره (قاموس قرآن، ج7، ص112).
ساخت‌های صرفی در قرآن
اِستَنکَفَ (فعل باب استفعال): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | اِستَنکَفَ | اِستَنکَفَ | اِستَنکَفَ | نكف: نكف و استنكاف بمعنى ابا و امتناع است لَنْ يَسْتَنْكِفَ الْمَسِيحُ أَنْ يَكُونَ عَبْداً لِلَّهِ نساء: 172 | قاموس قرآن، ج7، ص: 112 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *nakap-at- | نکف | temple, cheek-bone | شقیقه، استخوان گونه | ||
| اکدی | nakkaptu | نَککَفتُ | 'temple' OB, SB | شقیقه | [CAD 1 184], [AHw 722]. | |
| عربی | nakfat- | نَکفَه- | 'os saillant de la mâchoire d'un chameau', nakafat- 'glande entre l'oreille et l'os saillant de la mâchoire d'un chameau' | استخوان فک بیرون زده شتر | [BK 2 1344] | |