شغل

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۳ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

شغل؛ کار یا فعالیت منظمی که افراد به سبب انجام آن، درآمد کسب می کنند. این فعالیت ها می تواند متنوع و در همه حوزه های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی باشد که افراد به صورت دائمی و یا موقت به آن مشغول هستند. برای شغل، ملاک هایی در آموزه قرآنی در نظر گرفته شده است که برخی از آنها عبارتند از: حلال و پاک بودن و رضایت طرفین معامله.

شغل در اصطلاح

شغل به فعالیتی منظم و متوالی[۱] گفته می شود که مردم برای نوع مشخصی از فعالیت[۲] و کار تربیت می شوند و در ازای دریافت مزد یا حقوق منظمی انجام می‌دهند. البته، ممکن است که افراد برای انجام شغل یا حرفه ای در نهادهای عمومی و خصوصی[۳] به کار گرفته شوند و مدت‌زمان یک شغل می‌تواند متفاوت باشد و ممکن است افراد به صورت دائمی یا موقت در عرصه یک یا چند شغل به کار گرفته شوند.[۴]

ملاک شغل خوب در آموزه های قرآنی

ملاک‌هایی در قرآن برای شغل تعیین شده است که یکی از آنها پاک و حلال بودن[۵] است. به بیان دیگر، انسان نباید فعالیت حرامی انجام دهد که به واسطه آن درآمد حرام وارد زندگی اش شود. برخی از مشاغل هستند که درآمد حرام ایجاد می کنند و این درآمد حرام آثار وضعی برای انسان و جامعه دارد و آسیب های جدی به زندگی انسان وارد می کند.[۶]

مشاغلی همانند ساخت و خرید و فروش آلات لهو و قمار[۷] اعیان نجسه همانند شراب[۸]، از جمله مشاغل حرامی است که در اسلام به آن اشاره شده است[۹] همچنین، برخی دیگر از شغل های حلال هستند که ممکن است به دلایلی همچون کم فروشی[۱۰]، ربا[۱۱]، از جمله شغل های حرام محسوب می-شود.[۱۲] یکی دیگر از ملاک های شغل خوب این است که فعالیت های شغلی با رضایت دو طرف معامله انجام شود.[۱۳]

منابع

ایکنا.

امامت پدیا.

دانشنامه پژوهه.

دانشنامه حوزه.

ویکی سبک زندگی.

ویکی پدیا

ارجاعات

  1. . ویکی سبک زندگی.
  2. . ویکی پدیا.
  3. . دانشنامه پژوهه.
  4. . ویکی پدیا.
  5. . کار؛ رکن اساسی اقتصاد جامعه/ شغل نباید انسان را خوار و ذلیل کند؛ امامت پدیا.
  6. بیعفتی در شغل؛ بر باد دهنده برکت از ثروت .
  7. . يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، شراب و قمار و بتها و تيرهاى قرعه پليدند [و] از عمل شيطانند. پس، از آنها دورى گزينيد، باشد كه رستگار شويد» (مائده/90).
  8. . يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما وَ يَسْئَلُونَكَ ما ذا يُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُون‏؛ در باره شراب و قمار، از تو مى‏پرسند، بگو: «در آن دو، گناهى بزرك، و سودهايى براى مردم است، و [لى‏] گناهشان از سودشان بزرگتر است.» و از تو مى‏پرسند: «چه چيزى انفاق كنند؟» بگو: «ما زاد [بر نيازمندى خود] را.» اين گونه، خداوند آيات [خود را] براى شما روشن مى‏گرداند، باشد كه در [كار] دنيا و آخرت بينديشيد» (بقره/219)
  9. بی‎عفتی در شغل؛ بر باد دهنده برکت از ثروت .
  10. . وَ يا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيالَ وَ الْمِيزانَ بِالْقِسْطِ وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ؛ «و اى قوم من، پيمانه و ترازو را به داد، تمام دهيد، و حقوق مردم را كم مدهيد، و در زمين به فساد سر برمداريد.» (هود/85)
  11. . الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا لا يَقُومُونَ إِلَّا كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبا وَ أَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَ حَرَّمَ الرِّبا فَمَنْ جاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهى‏ فَلَهُ ما سَلَفَ وَ أَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَ مَنْ عادَ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُون‏؛«كسانى كه ربا مى‏خورند، [از گور] برنمى‏خيزند مگر مانند برخاستنِ كسى كه شيطان بر اثر تماس، آشفته‏سَرَش كرده است. اين بدان سبب است كه آنان گفتند: «داد و ستد صرفاً مانند رباست.» و حال آنكه خدا داد و ستد را حلال، و ربا را حرام گردانيده است. پس، هر كس، اندرزى از جانب پروردگارش بدو رسيد، و [از رباخوارى‏] باز ايستاد، آنچه گذشته، از آنِ اوست، و كارش به خدا واگذار مى‏شود، و كسانى كه [به رباخوارى‏] باز گردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود». (بقره/275)
  12. . دانشنامه حوزه.
  13. . يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجارَةً عَنْ تَراضٍ مِنْكُمْ وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحِيماً؛ «اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، اموال همديگر را به ناروا مخوريد- مگر آنكه داد و ستدى با تراضى يكديگر، از شما [انجام گرفته‏] باشد- و خودتان را مكشيد؛ زيرا خدا همواره با شما مهربان است» (نساء/29)