آیه 35 سوره انفال
وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِندَ ٱلْبَيْتِ إِلَّا مُكَآءً وَتَصْدِيَةً فَذُوقُوا۟ ٱلْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
| << آیه قبل | مشاهده آیه در سوره | آیه بعد >> |
ترجمه مکارم شیرازی
(آنها که مدّعی هستند ما هم نماز داریم،) نمازشان نزد خانه (خدا)، چیزی جز «سوت کشیدن» «کف زدن» نبود؛ پس بچشید عذاب (الهی) را بخاطر کفرتان!
ترجمه انصاریان
و نماز و دعایشان در کنار خانه [خدا] چیزی جز سوت کشیدن و کف زدن نبود، پس به کیفر کفری که همواره می‌ورزیدید، عذاب [دنیا و آخرت را] بچشید. (۳۵)
ترجمه فولادوند
نماز آنها (كه مدعي هستند ما هم نماز داريم) نزد خانه (خدا) چيزي جز «صوت كشيدن» و «كف زدن» نبود، پس بچشد عذاب (الهي) را به خاطر كفرتان! (۳۵)ترجمه الهی قمشه‌ای
و نماز آنها در خانه کعبه جز صفیر و کفزدنی (که خلق را از خانه خدا منع میکند) چیزی دیگر نیست، پس (در آخرت به آنها خطاب شود) بچشید طعم عذاب را به کیفر آن‌که به خدا کافر بودید. (۳۵)معانی کلمات جدید
(تَصْدِيَة = دست افشانی) ( مُكاء = صفير كشيدن، سوت زدن)