اصل (ریشه)

ریشه «اصل» (ˀṢL)؛ اصل، ریشه، پایه. جمع آن «أصول» است. این واژه تنها 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

أَصْل: ريشه. پايه. «كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» (ابراهيم: )24، كلمه پاك همچون درخت پاكى است كه ريشه آن ثابت و شاخه‏اش در هواست. جمع آن اصول است: «أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى‏ أُصُولِها» (حشر: 5) (قاموس قرآن، 1، ص88).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أصل (جمع: أصول): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	c̣al	صل		طناب، بستن	rope, tie		Orel, 101 (no. 422)
سامی باستان	ṣVl	صل		پیوستن، الحاق	join, attach
عبری	אצל	اصل	ˀṢL	پیوستن، متصل شدن	to join	رابطه با «وصل» عربی	Gesenius, 69
	אָצִיל	آصیل	ˀāṣīl	گوشه، کنار، عمده	side, corner, chief
	אֵצֶל	اِصِل	ˀeṣel	پیوند، مجاورت	conjunction, proximity	عربی: وِصلَ
اوگاریتی	ˀṣl	اصل		ملاقات کردن، جمع شدن	to meet, be gathered		DelOlmo, 115
آرامی	אֵצֶל	اِصِل	ˀeṣel	در مجاورتِ، نزدیک به ...	by the side of, near with		Jastrow, 111
فنیقی	ˀṢL	اصل		کنار، مجاور	beside, adjacent to		Krahmalkov, 69
عربی	اصل			ریشه			مشکور، ج1، ص24 Zammit, 74

منابع

اصل (آیات)

منابع ریشه شناسی