فرج (ریشه)
ریشه «فرج» (FRǦ)؛ شکاف، باز شدن؛ شرمگاه زن و مرد. این ریشه 9 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
فرج: شكاف. وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ مرسلات: 9. آنگاه كه آسمان شكافته شود مثل إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ انشقاق: 1. جمع آن فروج است أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ ق: 6. يعنى آيا نگاه نكردند كه آسمانرا بالاى آنها چگونه ساختيم و زينت داديم كه شكافهائى ندارد (تا معيوبش كند).
وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ مؤمنون: 5. وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَ نور: 31. فرج عبارت است از مخرج بول و غائط در زن و مرد. حفظ فرج در زن و مرد ظاهرا آنست كه آنرا از ناظر محرّم بپوشد (قاموس قرآن، ج5، ص157).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فَرجَ (فعل مجرد. مجهول): 1 بار
فَرج (اسم): 8 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فَرجَ | فَرجَ | فَرجَ | فرج: شكاف | قاموس قرآن، ج5، ص: 156 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *pVrig- | فرج | 'open, enlarge, separate' | "باز کردن، بزرگ کردن، جدا کردن" | ||
| عربی | frg | فرج |