صهر (داماد)
ریشه «صهر» (ṢHR)؛ داماد، پیوند سببی. این ریشه تنها یک بار در این معنا آمده است.
معنای لغوی
صِهر بكسر (ص) قرابت ازدواجى است. در قاموس و اقرب معناى اولى آنرا قرابت گفته. «وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْماءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً وَ كانَ رَبُّكَ قَدِيراً» فرقان: 54. مراد از نسب و صهر در آيه چنانكه گفتهاند مرد و زن است و نيز گفتهاند در آن مضاف مقدر است يعنى: «ذا نسب و ذا صهر» يعنى: خدا آنست كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد (قاموس قرآن، ج4، ص158).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صِهر (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صِهر | صِهر | صِهر | صهر بكسر (ص) قرابت ازدواجى است. | قاموس قرآن، ج4، ص: 158 | |
| آفروآسیایی | *c̣ihVr- (?) | صهر | in-law | خویشاوند سببی | ||
| سامی | *ṣih(V)r- | صهر | 'son-in-law' 1, 'brother-in-law' 2 | «داماد» 1، «برادر شوهر» 2 (پسر خوانده و برادر خوانده) | ||
| سقطری | ṣéher 1 (Arabism?) | صِهِر | (LS, 347) | |||
| عربی | ṣihr- 2 | صِهر- | (BK 1, 1380) | |||