صدد (صدید)
ریشه «صدد» (ṢDD)؛ تشنگی، تشنگی‌آور. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
صديد: «مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ يُسْقى مِنْ ماءٍ صَدِيدٍ» ابراهيم: 16. صديد را چرك گفتهاند. علّت تسميه آن كراهت و اعراض از آن است (مجمع) (قاموس قرآن، ج4، ص113).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَدید (صفت فعیل): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَدید | صَدید | صَدید | صديد: چرک- «مِنْ وَرائِهِ جَهَنَّمُ وَ يُسْقى مِنْ ماءٍ صَدِيدٍ» ابراهيم: 16 | قاموس قرآن، ج4، ص: 112 | |
| آفروآسیایی | *c̣awad-/*c̣ayad- | صود | hunt | شکار | 2 سد = صد (منع) | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ṣVwad/*ṣVyad- | صود | 'hunt (v.), take, catch' 1, 'fish' 2 | «شکار کردن، گرفتن» 1، «ماهی» 2 | 2 سد = صد (منع) | |
| سامی | *ṣVday- | صدی | 'be thirsty, craving' | تشنه بودن، هوس کردن | 2 آب تشنگی آور | |
| اکدی | ṣâdu | صَدُ | ||||
| اگاریتی | ṣd | صد | ||||
| عبری | ṣwd | صود | ||||
| مهری | c̣ayd 2 | صَید | ||||
| جبالی | c̣od 2 | صُد | ||||
| حرصوصی | ṣayd 2 | صَید | ||||
| سقطری | ṣode 2 | صُدِ | ||||
| عربی | ṣyd | صید | ||||
| عربی | ṣdy | صدی | ||||
ماء صدید، از ریشه «صدد» (تشنگی آور) است یا «صدد» (= سدد: منع کردن)؟