سیر (ریشه)
ریشه «سیر» (SYR)؛ رفتن، حرکت کردن. این ریشه 27 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
سير: راه رفتن. «وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً» طور: 10. با تفعيل و باء متعدى ميشود مثل «وَ يَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبالَ وَ تَرَى الْأَرْضَ بارِزَةً» كهف: 47. و نحو «فَلَمَّا قَضى مُوسَى الْأَجَلَ وَ سارَ بِأَهْلِهِ ...» قصص: 29.
سيرت: حالت و وضع طبيعى است. «قالَ خُذْها وَ لا تَخَفْ سَنُعِيدُها سِيرَتَهَا الْأُولى» طه: 21. عصا را بگير و نترس حتما آنرا بحالت اول بر ميگردانيم.
سيّاره: مؤنث سيّار است بمعنى جماعت مسافر نيز آيد (قافله) «وَ أَلْقُوهُ فِي غَيابَتِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ» (قاموس قرآن، ج3، ص361).
ساخت‌های صرفی در قرآن
سارَ (فعل مجرد): 16 بار
سَیر (مصدر): 2 بار
سیرَة (اسم): 1 بار
سَیّارَة (اسم مبالغه): 3 بار
سَیَّرَ (فعل باب تفعیل): 5 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سارَ | سارَ | سارَ | سير: راه رفتن | قاموس قرآن، ج3، ص: 361 | |
| آفروآسیایی | *sar-/*sayar- | سر | go | رفتن | ||
| سامی | *šVyVr- | شیر | 'go' | رفتن' | ||
| مهری | seyōr | سِیُر | ||||
| حرصوصی | seyōr | سِیُر | ||||
| عربی | syr | سیر | ||||