عیر (ریشه)
ریشه «عیر» (ˁYR)؛ زیستگاه، شهر، کاروان. این ریشه 3 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
عير: كاروان. وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ يوسف: 94.
راغب گويد: عير بگروهى گفته ميشود كه بارهاى طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است هر چند گاهى در يكى هم استعمال ميشود.
نگارنده گويد: در آيه فوق در مطلق كاروان اعم از مردان و شتران بكار رفته و در آيه أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسارِقُونَ يوسف: 70. در مردان كاروان، زيرا سرقت در اشخاص صادق است نه در شتران يعنى اى كاروانيان شما دزدانيد و در آيه وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيها وَ الْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنا فِيها يوسف: 82. مراد شتران است (قاموس قرآن، ج5، ص71).
ساخت‌های صرفی در قرآن
عِیر (اسم): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | عِیر | عِیر | عِیر | عير: كاروان | قاموس قرآن، ج5، ص: 71 | |
| آفروآسیایی | *ʕirVw- | عرو | settlement; gate, door | زیستگاه و مسکن؛ دروازه، در | ||
| سامی | *ʕir- | عر | 'town' | "شهر" | ||
| عبری | ʕīr | عِر | ||||
| عربی جنوبی | ʕr | عر | 'mountain, citadel, hill-town' | "کوه، ارگ، تپه شهر" |