صفف (ریشه)
ریشه «صفف» (ṢFF)؛ صف، جریان. این ریشه 14 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
صفّ: «وَ عُرِضُوا عَلى رَبِّكَ صَفًّا» كهف: 48. صف بمعنى صف كشيدن و در صف كردن است. لازم و متعدى بكار ميرود و آن اين كه اشياء مانند انسان و غيره در يك رديف و خط مستوى قرار گيرند.
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ» صف: 4. «يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا» نباء: 38 (قاموس قرآن، ج4، ص135).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَفّ (اسم): 7 بار
صافّ (اسم فاعل): 5 بار
مَصفوف (اسم مفعول): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَفّ | صَفّ | صَفّ | صفّ: «وَ عُرِضُوا عَلى رَبِّكَ صَفًّا» كهف: 48 | قاموس قرآن، ج4، ص: 134 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ṣVpVw- | صفو | 'flow' | 'جریان' | ||
| عبری | ṣwp | صوف | ||||
| عربی جنوبی | ḍfw | ضفو | ||||
| عربی | ḍfw | ضفو | ||||