سدد (ریشه)

ریشه «سدد» (SDD)؛ بند، بستن، محکم. این ریشه 5 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

سد: بستن و اصلاح كردن. در قاموس گفته «سَدَّ الثُّلْمَةَ: أَصْلَحَهَا وَ وَثَّقَهَا» يعنى شكاف را گرفت. سدّ بضم و فتح اوّل بمعنى بند و حايل ميان دو چيز است.‏ «فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجاً عَلى‏ أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُمْ‏ سَدًّا» كهف: 94.

سديد. يعنى قول صواب و محكم كه باطل را در آن راهى نيست و از ورود باطل بسته شده است‏ «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِيداً» احزاب: 70.

(قاموس قرآن، ج3، ص245).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سَدّ (اسم): 4 بار

سَدید (صفت فعیل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن سَدّ سَدّ سَدّ سد و دیوار محافظ- سد: بستن و اصلاح كردن قاموس قرآن، ج‏3، ص: 245
آفروآسیایی
آفروآسیایی *sad- سد rope طناب
سامی *šad(d)- شد 'mountain' 'کوه'
سامی *ma-šad- م 'bast cord' "بند ناف"
اکدی šadû شَدُ 'mountain' 'کوه'
اگاریتی šd شد 'campo abierto, estepa, monte' میدان باز، استپ، کوه
عربی sadd- سَدد-
عربی masad- مَسَد-

منابع

سدد (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2