سحق (ریشه)

ریشه «سحق» (SḤQ)؛ شکستن، خرد کردن. این ریشه 2 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

سحق: (بضمّ س) دورى و بفتح آن بشدّت كوبيدن و از بين بردن است در اقرب گويد «سَحَقَهُ‏ سَحْقاً: دَقَّهُ أَشَدَّ الدَّقِّ». صحاح گويد: «السُّحْقُ‏ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ‏ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11 (قاموس قرآن، ج3، ص240).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سُحق (اسم): 1 بار

سَحیق (صفت فعیل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن سُحق سُحق سُحق السُّحْقُ‏ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ‏ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11. قاموس قرآن، ج‏3، ص: 240
آفروآسیایی *cVḥaḳ- سحق cut, break بریدن، شکستن
سامی *sVḥaḳ- سحق 'break, crush' "شکستن، خرد کردن"
اکدی s/zâqu س/زَقُ
مهری seḥaq سِحَق
جبالی sḥaḳ سحَق
حرصوصی seḥaq سِحَق
عربی sḥq سحق

منابع

سحق (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2