سحق (ریشه)

ریشه «سحق» (SḤQ)؛ شکستن، خرد کردن. این ریشه 2 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

سحق: (بضمّ س) دورى و بفتح آن بشدّت كوبيدن و از بين بردن است در اقرب گويد «سَحَقَهُ‏ سَحْقاً: دَقَّهُ أَشَدَّ الدَّقِّ». صحاح گويد: «السُّحْقُ‏ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ‏ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11 (قاموس قرآن، ج3، ص240).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سُحق (اسم): 1 بار

سَحیق (صفت فعیل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	سُحق	سُحق	سُحق	السُّحْقُ‏ الْبُعْد» «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ‏ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ» ملك: 11.		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 240
آفروآسیایی	*cVḥaḳ-	سحق	cut, break	بریدن، شکستن
سامی	*sVḥaḳ-	سحق	'break, crush'	"شکستن، خرد کردن"
اکدی	s/zâqu	س/زَقُ
مهری	seḥaq	سِحَق
جبالی	sḥaḳ	سحَق
حرصوصی	seḥaq	سِحَق
عربی	sḥq	سحق

منابع

سحق (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2