جبن (ریشه)

ریشه «جبن» (ǦBN)؛ تنها واژه از این ریشه در قرآن، «جبین» به معنای پیشانی است. واژه جبین 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

جبن: جبين طرف پيشانى است. وسط پيشانى را جبهه و دو طرف آنرا جبينان گويند: «فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ‏ لِلْجَبِينِ»‏ (صافات: 103)؛ «چون هر دو تسليم شدند و او را بطرف پيشانى بزمين خوابانيد». آيه در خصوص حضرت ابراهيم و اسمعيل عليهم السّلام است. (قاموس قرآن ؛ ج‏2 ؛ ص15)

ساخت‌های صرفی در قرآن

جبین: یک بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: جبن (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان gab جلو front اگرچه اورل این ریشه را تنها با ریشه جبه در عربی مرتبط دانسته، ولی احتمال ارتباط با ریشه جبن نیز مطرح است. Orel, 194 (No. 858)
سامی باستان gabh پیشانی forehead, front, brow
عبری גִּבֵן جیبِن gīben گوژپشت crook-backed, hump-backed گزنیوس معنای ترسیدن (جَبُنَ) و دلمه بستن (پنیر) (جُبن) و گوژپشت را با هم مرتبط دانسته و معنای بلندی و معنای پیشانی را نیز ناشی از همین معانی دانسته است. Gesenius, 148
آرامی גבינ جبین ابرو، مژه Eyebrow, eyelash Jastrow, 206
سریانی ܓܒܝܢܐ جبینا ابرو، متکبر بودن، فاصله بین دو ابرو، پیشانی، یک صخره،

پیشانی یک تپه.

the eyebrow, to be supercilious, the space between the eyebrows, the brow; a ridge, brow of a hill. PayneSmith, 59
مندایی gbina جبینا ابرو، مژه Brow, eyebrow, eyelash Macuch,79
عربی جَبین مشکور، ج1، ص 129

Zammit, -

منابع

جبن (واژگان)

منابع ریشه شناسی