امم (اُمّۀ)

ریشه «اُمَّۀ» (ˀumma-t)؛ مردم. جماعتی که زندگی مشترک دارند. این واژه، 64 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

أُمَّةٌ: جماعتي كه وجه مشترك دارند. جمع آن «اُمَم» است (قاموس قرآن، ج1، ص118).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أمَّۀ (جمع: أُمَم): 64 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: امم (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان ˀum اُم مردم people Orel, 43 (no. 131)
سامی باستان ˀumm اُمّ مردم، قبیله people, clan
عبری אֻמָּה اُمّا ˀummā قبیله، مردم tribe, people Gesenius, 52
اوگاریتی umt اُمت خانواده، قبیله family, clan DelOlmo, 75
آرامی אוּמָּה اومّا ˀūmmā مردم، ملت، دولت people, nation, government Jastrow, 26-27
سریانی ܐܘܡܬܐ اومتا ˀūmtā نژاد، ملت، مردم؛ گروه، جنس race, nation, people; a class, genus PayneSmith, 6
مندایی ama اما مردم، ملت، عوام people, nation, folk Macuch, 21
اکدی/آشوری ummatu بدنه اصلی، قسمت عمده main body, bulk Black, 422
عربی أمّۀ گروه مردم (که پیامبری به‌سویشان بیاید) مشکور، ج1، ص38

Jeffery, 69

منابع

امم (واژگان)

منابع ریشه شناسی