اسماعیل

اسماعیل؛ پسر بزرگ حضرت ابراهیم(ع).

معرفی

اسمعیل/ اسماعیل(به عبری: خدا می‌شنود) پسر بزرگ حضرت ابراهیم(ع) از همسرش هاجر، از انبیای بزرگ الهی. ساره همسر اول ابراهیم(ع) چون نازا بود(بعدها به اعجاز الهی در 90 سالگی زایا شد و اسحاق را به دنیا آورد) کنیزش هاجر را به ابراهیم بخشد تا از وی صاحب فرزند شود. بعد که هاجر اسماعیل را از حضرت ابراهیم آبستن شد، رابطه‌اش با ساره تیره شد و از میان خانواده گریخت و در بیابانی خشک، به اراده الهی چشمه‌ای آب بر او پدیدار شد.

سپس فرشته خدا بر او ظاهر شد و او را بشارت داد که ذریتش زیاد خواهد شد و فرزندش پسر خواهد بود و نامش را اسماعیل بگذارد. سالهای بعد اسماعیل(ع) با کمک پدرش ابراهیم(ع) خانه کعبه را در مکه بنیان نهادند. در قرآن کریم نام اسماعیل(ع) 12 بار آمده است و به راست او تصریح شده است(بقره 136، آل عمران 85، مریم 54)ابراهیم(ع) در رویای صادقه‌ای به ذبح فرزندش مامور شد،(و به روایت تورات آن فرزندی که ابراهیم(ع) به قربان کردنش فرمان یافته اسحاق(ع) بود. اما چون در سوره صافات(آیات102 تا 107) ذکر اسحاق(ع) پس از گزارش ذبیح آمده، از این رو مسلمانان(به ویژه مفسران شیعه) اسماعیل(ع) را ذبیح دانسته‌اند) اما این ذبیح در آخرین لحظات و در آستانه قربانی شدن توسط پدر، با رسیدن بشارت توسط فرشته‌ای از جانب خداوند، نجات یافت.اسماعیل عموی فرزندان یعقوب است. یهودیان یا بنی‌اسرائیل از نسل اسحاق، و عربها یا بنی اسرائیل از نسل حضرت اسماعیل‌اند. بدینسان حضرت رسول(ص) از ذریه حضرت ابراهیم(ع) است.

ارجاعات

این مدخل برگرفته از دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی است و مقاله آن هنوز به طور کامل تدوین نیافته است.