اسس (ریشه)
ریشه «اسس» (ˀSS)؛ پایه و اساس. از این ریشه، فعل «أسَّسَ» بهمعنای بنیان نهادن، 3 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
أَساس: اصل. پايه. «أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى تَقْوى مِنَ اللَّهِ» (توبه: 109). یعنی: بناى خويش را بر پرهيز كارى پايه نهاد (قاموس قرآن، ج1، ص82)
ساختهای صرفی در قرآن
أسَّسَ (باب تفعیل): 3 بار
برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: اسس (واژگان)
ریشهشناسی
زبان | واژه | آوانگاری | معنا | ارجاع | ||
فارسی | بینالمللی | فارسی | انگلیسی | |||
آفروآسیایی باستان | ||||||
سامی باستان | ||||||
عبری | אשׁשׁ | اشش | ˀŠŠ | بنیاد نهادن، برپا کردن | found, establish | Gesenius, 84 |
آرامی | אוּשׁ | اوش | ˀūš | قوی بودن، وجود داشتن | to be strong, exist | Jastrow, 35 |
אוּשָׁא | اوشا | ˀūšā | بنیاد، اساس | foundation, fortification | ||
لهجه فلسطینی-مسیحی | ܐܫܫ | اوشَش | ušaš | بنیاد، بنیان | foundation | Jeffery, 61 |
سریانی | ܐܫܫ | اشش | ˀšš | محکم کردن، حمایت کردن، بنیاد نهادن | to make firm, support, found | PayneSmith, 31 |
عربی | أسَّسَ | تأسیس کردن، بنیاد نهادن | مشکور، ج1، ص20
Jeffery, 61 |