بصل (ریشه)

ریشه «بصل» (BṢL)؛ پیاز. واژه بَصَل به‌معنای پیاز، تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

بَصَل: پياز. «يُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها ... وَ بَصَلِها» (بقره: 61).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَصَل (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان	buc̣al	بُصَل		گیاه	plant		Orel, 79 (no. 322)
سامی باستان	bac̣al	بَصَل		پیاز	onion
عبری	בָּצָל	باصال	bāṣāl	پیاز	onion	ریشه. بصل: پوست کندن، لخت کردن	Gesenius, 130
اوگاریتی	-						DelOlmo, -
آرامی	בָּצֵל	باصِل	bāṣēl	پیاز	onion		Jastrow, 184
سریانی	ܒܨܠܐ	بِصلا	beṣlā	پیاز	onion		PayneSmith, 52
مندایی	-						Macuch, -
فنیقی	BṢL	بصل		پیاز	onion		Krahmalkov, 123
اکدی/آشوری	-						Black, -
حبشی	baṣal boṣal	بَصَل بٌصَل		پیاز، سیر	onion, garlic	وام‌گیری از عربی. بصل	Leslau, 111
سبائی	BṢL	بصل		پیاز(ها)	onions		Beeston, 33
عربی	بَصَل			پیاز			مشکور، 71 Zammit, 95

منابع

بصل (واژگان)

منابع ریشه شناسی