تراش دادن (مترادف)
مترادفات قرآنی تراش دادن
مترادف های این واژه در قرآن عبارت است از «نَحَتَ»، «جاب».
مترادفات «تراش دادن» در قرآن
| واژه | مشاهده ریشه شناسی واژه | مشاهده مشتقات واژه | نمونه آیات |
|---|---|---|---|
| نحت | ریشه نحت | مشتقات نحت | وَتَنْحِتُونَ مِنَ ٱلْجِبَالِ بُيُوتًا فَٰرِهِينَ
|
| جاب | ریشه جوب | مشتقات جوب | وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُوا۟ ٱلصَّخْرَ بِٱلْوَادِ
|
معانی مترادفات قرآنی تراش دادن
«نَحَتَ»
نَحْت بريدن و تراش دادن، چوب و سنگ و از اين قبيل اشياء سخت و محكم است. در آيه گفت: وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ- الاعراف/ 74 نُحَاتَة- تراشه و بريدههاى چوب و برادههاى آهن و غيره، نَحِيتَة- طبيعتى كه در سرشت انسان هست مثل غريزه كه انسان بر آن نهاد سرشته شده.[۱]
«جاب»
جَوْب يعنى كندن حفره و چاله كه همان گود كردن زمين براى آبريز است، سپس در كندن هر زمينى بكار مىرود، خداى تعالى گويد: وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ- 9/ فجر).
(قوم ثمود كه براى خانه سازى و شهر سازى دل كوهها را در- وادى القرى- مىشكافتند و سنگها را مىبريدند).
هل عندك جائبة خبر؟؟ آيا خبر مهمّى و از شهرها رسيدهاى دارى؟
جواب الكلام- سخنى است كه سويداى دل و خاطر را طىّ مىكند و از دهان گوينده به گوش شنونده مىرسد.
جواب- سخنى است كه آغاز و ابتداى خطاب نيست بلكه به سخنى كه قبلا گفته شده برمىگردد، خداى فرمايد: وَ ما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا- 82/ اعراف).
جواب- در برابر پرسش و سؤال گفته مىشود.
پرسش و سؤال نيز دو گونه است:
1- خواستن بحث و سخن و گفتگو مطالبه پاسخ آن سخن.
2- تقاضاى بخشش و كمك و پاسخ خواستن آن.
در باره معنى اوّل سؤال، آيات أَجِيبُوا داعِيَ اللَّهِ 31/ احقاف) (يعنى: دعوت كننده بخداى را اجابت كنيد) و وَ مَنْ لا يُجِبْ داعِيَ اللَّهِ- 32/ احقاف).
در معنى دوّم سؤال، آيه قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُما فَاسْتَقِيما- 89/ يونس) يعنى آنچه كه خواستيد بشما داده شد. پس استقامت بورزيد.
گفته شده: اسْتِجَابَة همان- إِجَابَة است و حقيقتش- قصد پاسخ دادن و آمادگى براى جواب است ولى- استجابة- بپاسخ دادن تعبير شده است كه از آماده شدن براى پاسخ خدا نيست، خداى تعالى فرمايد:
اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ- 24/ انفال) و ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ- 60/ غافر) و فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي- 186/ بقره) و فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ- 195/ آل عمران) و وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ- 26/ شورى) و وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ- 38/ شورى) و وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ- 186/ بقره) و فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي- 186/ بقره) و الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ- 172/ آل عمران). (اين آيه شكوه و عظمت معنوى مجروحين و معلولين با ايمان را بيان مىكند كه اينان با اينكه مجروح و معلول هستند به پروردگار و پيامبر (ص) لبّيك مىگويند و دست از ايثار و ايمان خويش نه تنها برنمىدارند كه استوارتر مىشوند).[۲]