اله (ریشه)

ریشه «اله» (ˀLH)؛ إله به‌معنای خدا. از این ریشه، لفظ جلاله «الله» نیز ساخته شده است. این ریشه جمعا 2851 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

إِله: معبود. جمع آن «آلهه» است. مصدر آن بمعنى عبادت و یا حيرت گفته شده است (قاموس قرآن، ج1، ص96).‏

إله (جمع: آلِهه): 147 بار

الله (لفظ جلاله، نام خداوند یکتا): 2699 بار

اللّهم (خدایا): 5 بار

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
زبان	واژه	فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی	توضیحات	ارجاع
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری	אלה	اله	ˀlh	خدا، خدای یکتا	god, God	ریشه אֵל	Gesenius, 41-43
اوگاریتی	ilh	اِله		فرد الهی، اشاره به مردگان خدایی شده (پادشاهان).	the 'Divine One'", referring to the deified dead (kings);		DelOlmo, 55
آرامی	אֱלָה	اِلاه	ˀilāh	خدای یکتا	God		Jastrow, 66-67
آرامی	אֱלָהוּת	اِلاهوت	ˀilāhut	الوهیت، خدایی	Deity, divinity		Jastrow, 66-67
سریانی	ܐܠܗ	اَلُه	aloh	خدا، خدای برتر	God, the Supreme Deity		PayneSmith, 17
مندایی	alaha	اَلَه		یک خدا	a god		Macuch,18
فنیقی	ˀL	اِل		خدا	god		Krahmalkov, 49
اکدی/آشوری	ilu(m)	اِلو(م)		خدا، اله	god, deity		Black, 127
سبائی	ˀL	ال		خدا/خدای مؤنث، معبود	god/goddess, divinity		Beeston, 5
عربی	إله			خدا، معبود			مشکور، ج1، ص32 Zammit, 77