اله (ریشه)

نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۰ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «اله» (ˀLH)؛ إله به‌معنای خدا. از این ریشه، لفظ جلاله «الله» نیز ساخته شده است. این ریشه جمعا 2851 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

إِله: معبود. جمع آن «آلهه» است. مصدر آن بمعنى عبادت و یا حيرت گفته شده است (قاموس قرآن، ج1، ص96).‏

ساخت‌های صرفی در قرآن

إله (جمع: آلِهه): 147 بار

الله (لفظ جلاله، نام خداوند یکتا): 2699 بار

اللّهم (خدایا): 5 بار

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری אלה اله ˀlh خدا، خدای یکتا god, God ریشه אֵל Gesenius, 41-43
اوگاریتی ilh اِله فرد الهی، اشاره به مردگان خدایی شده (پادشاهان). the 'Divine One'", referring to the deified dead (kings); DelOlmo, 55
آرامی אֱלָה اِلاه ˀilāh خدای یکتا God Jastrow, 66-67
אֱלָהוּת اِلاهوت ˀilāhut الوهیت، خدایی Deity, divinity
سریانی ܐܠܗ اَلُه aloh خدا، خدای برتر God, the Supreme Deity PayneSmith, 17
مندایی alaha اَلَه یک خدا a god Macuch,18
فنیقی ˀL اِل خدا god Krahmalkov, 49
اکدی/آشوری ilu(m) اِلو(م) خدا، اله god, deity Black, 127
سبائی ˀL ال خدا/خدای مؤنث، معبود god/goddess, divinity Beeston, 5
عربی إله خدا، معبود مشکور، ج1، ص32

Zammit, 77

منابع

اله (واژگان)

منابع ریشه شناسی