احد (ریشه)

نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۵ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «احد» (ˀḤD)؛ یک، یکتا. این ریشه با دو صورت «أحَد» و «إحدی»، جمعا 85 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

اين كلمه داراى دو استعمال می‌باشد. يکی اسم «احد» به‌معنى يكى و يك‌نفر است‏. استعمال دوم آن است كه وصف باشد، به‌معنی يكتا و بی ‏همتا که در اين استعمال، فقط به ذات بارى تعالى اطلاق مي‌شود (قاموس قرآن، ج1، ص34)

ساخت‌های صرفی در قرآن

أحَد (اسم شمار): 74 بار

إحدَی (اسم): 11 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: احد (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری אֶחָד اِحاد ˀeḥād یک one Gesenius, 25
اوگاریتی aḥd احد یک، فقط یکی، یک نفر one, only one, oneself DelOlmo, 32
آرامی חַד حَد ḥad یک، مفرد، خاص one, singular, particular رابطه با حد (تیز)؟ Jastrow, 425
سریانی ܚܕ

ܐܚܕ

حد ḥad یک، هر، کسی، هر کس one, each, someone, anyone PayneSmith, 126
فنیقی، پونیک ˀḤD احد یک؛ هر کدام، هر کدام یک one; each, each one Krahmalkov, 43
نبطی، پالمیری ˀḥd احد یک one Hoftijzer, 32-34
اکدی/آشوری (w)ēdu

ah̬adu

وِدو مفرد، منحصر، تنها single, sole, alone Black, 438
حبشی ˀaḥadu احَدو یک، مشخص، همان، فقط یکی one, a certain, same, only one Leslau, 12
سبائی ˀḤD احد یک، یکی one Beeston, 4
عربی احد مشکور، ج1، ص8

Zammit, 69-70

منابع

احد (واژگان)

منابع ریشه شناسی