ریشه «آدم» (ˀādam)؛ نام حضرت آدم (علیه‌السلام). این واژه 25 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

نام حضرت آدم (ع). اكثريت نزديك به تمام اهل لغت و تفسير آن‌را عَلَم شخص گرفته و نام يك فرد (حضرت آدم) گفته‏اند؛ بعضى هم آن را انسان و بشر نوع دانسته‏ اند. اين واژه 25 بار در قرآن به‌كار رفته است؛ 17 بار به صورت «آدم» و 8 بار به‌شکل «بنى آدم» (قاموس قرآن، ج1، ص38).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آدَم (علم انسانی): 25 بار

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان ˀadam اَدَم پوست skin رابطه آدم با أدم (پوست)، همچنان نامشخص است. Orel, 5 (No.17)
سامی باستان ˀadam/ ˀadīm اَدَم / اَدیم پوست skin
عبری אָדָם آدام ˀādām انسان، بشر؛ حضرت آدم (ع) man, mankind; Adam رابطه با «أنام»؟ Gesenius, 9
اوگاریتی adm ادم انسان، بشر، مردم man, mankind, people DelOlmo, 17
آرامی אָדָם آدام ˀādām انسان، حضرت آدم man, Adam Jastrow, 17
سریانی ܐܕܡ آدام ˀādām حضرت آدم Adam PayneSmith, 3
مندایی adam اَدَم حضرت آدم، اولین انسان Adam Macuch, 7
فنیقی

پونیک

ˀDM أدم شخص، انسان

بشریت

عوام، مردم

person, man

Human being

commoner, people

Krahmalkov, 32-33

Hoftijzer, 13-14

سبائی ˀDM اتباع، رعیت؛ خدمتکاران، عابدان یک بت vassals, subjects; servants, devotees of a deity Beeston, 2
عربی آدم آدم ابوالبشر، پدر آدمیان؛ انسان، نوع بشر مشکور، ج1، ص10

Jeffery, 50-51

منابع

آدم (واژگان)

منابع ریشه شناسی