عذب (شیرین)
ریشه «عذب» (ˁD̠B)؛ شیرین، گوارا. این ریشه 2 بار در قرآن به‌کار رفته است.
معنای لغوی
عذب: گوارا. «هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ» (فرقان: 53) (قاموس قرآن، ج4، ص308).
ساخت‌های صرفی در قرآن
عَذب (اسم): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه | آوانگاری | معنا | توضیحات | ارجاع | ||
| فارسی | بین‌المللی | فارسی | لاتین | ||||
| آفروآسیایی باستان | ˁVǯimb | عژیمب | شیرین بودن | be sweet | Orel, 256 (no. 1146) | ||
| سامی باستان | ˁVd̠ub | عذوب | شیرین بودن | be sweet | *b seems to be a regular Sem reflex of
HS cluster *-mb- | ||
| عبری | Gesenius, | ||||||
| اوگاریتی | DelOlmo, | ||||||
| آرامی | ˁdb | عدب | قرعه، بهره، مقدار زیاد | lot | Hoftijzer, 827 | ||
| سریانی | PayneSmith, | ||||||
| مندایی | Macuch, | ||||||
| فنیقی | Krahmalkov, | ||||||
| اکدی/آشوری | Black, | ||||||
| حبشی | Leslau, | ||||||
| سبائی | Beeston, | ||||||
| عربی | عَذب | شیرین | مشکور، 553
Zammit, 283-284 | ||||
منابع
عذب (واژگان)