سوح (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «سوح» (SWḤ)؛ ناحیه، فضای خالی. این واژه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

سوح: «فَإِذا نَزَلَ‏ بِساحَتِهِمْ‏ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177. ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى‏ ميان خانه‏هاى قبيله است (اقرب- قاموس) راغب آنرا مكان واسع گفته است. يعنى: چون عذاب بكنارشان نازل شود بامداد انذار شدگان بد است (قاموس قرآن، ج3، ص349).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ساحَت (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن ساحَت ساحَت ساحَت ساحت بمعنى ناحيه و فضاى خالى‏- سوح: «فَإِذا نَزَلَ‏ بِساحَتِهِمْ‏ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ» صافات: 177 قاموس قرآن، ج‏3، ص: 349
آفروآسیایی *sa(w/yV)ḥ- سح wind باد
آفروآسیایی *cVway/H- سوی speak, shout صحبت کردن، فریاد زدن 2 احتمال معنای فریاد؟
سامی *šaḥ(aḥ)- شح 'wind' 1, 'air, atmosphere' 2 "باد" 1، "هوا، جو" 2 2 احتمال معنای فریاد؟
سامی *sVwVH- سوه 'cry (of pain)' "گریه کردن (از درد)" 2 احتمال معنای فریاد؟
اکدی šēḫu 1 شِخُ
اکدی sâʔu سَءُ
عربی saḥāḥ- 2 سَحَح-


داده‌ها مشکوک هستند. ارتباطشان با واژه مشخص نیست.

منابع

سوح (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2